Whaaahhhh wat is dat moeilijk, geduld hebben!! Men zegt zo mooi, geduld is een schone zaak nou ik vind het maar niks. Mijn geduld is de afgelopen weken zeker getest op verschillende gebieden. Zo werd mijn geduld op de proef gesteld op het gebied van sporten, nadat ik door me enkel was gegaan is het weer alleen maar kouder geworden, op zich natuurlijk logisch en niet vervelend maar dat betekende sowieso dat hardlopen er niet meer inzat. Want ik wilde niet nog eens door me enkel gaan en met een hard bevroren grond die helaas niet elke dag wordt aangeharkt, of ook wel nooit, is het een grote kans dat mensen, zoals ik met een zwakke enkel, weer eens de flexibiliteit van de enkels op de proef stellen. Zonder veel succes helaas. Nee dat heb ik voor deze winter maar weer uit mijn hoofd gezet. Helaas heb ik ook geen spikes op mijn mountainbike en kon ik ook niet meer mountainbike… phhoehhh wat kan het toch rustig zijn als je niet de bergen in kan. Maar ik dacht bij mezelf nog even geduld beste Sophia Maria Groen dan kan je skiën!!!! Elke keer als ik vrij was checkte ik de sneeuwcondities en de liften! Helaas was dat ook niet heel erg geweldig want, de liften waren niet altijd open als ik vrij was, namelijk alleen in de weekenden, en de sneeuw condities zijn ook nog niet echt perfect dat men denkt ik geef 60 CHF uit. Dus moet ik nog steeds wachten op het geweldige moment dat ik de wind langs mijn oren hoor fluiten en mijn ski’s voel surfen over de tiefschnee!!
Dan vraagt men misschien af waar werd je geduld nog meer getest, nou dat was op werk!! Ik heb genoeg van oude vrouwtjes die te veel zelf medelijden hebben en die hun vreselijke verhaal om 7.00 ’s ochtends met een zeurende stem aan mij gaan vertellen. Mensen moeten dat gewoon niet doen, als men even wacht en medelijden vraagt om 12.00 dan kan ik zeker met empathie reageren!! Hmm nu klink ik misschien als een echte devil maar diegene die misschien niet echte ochtend mensen zijn, zoals ik, en weten hoe het is om vele ochtenden achter elkaar een zielig zeurend stemmetje te horen als je net geconcentreerd bezig bent met de ochtend medicatie en daar echt alle concentratie voor nodig hebt omdat maar de helft van je hersenen pas wakker zijn, weten hoe vermoeiend het soms kan zijn om weer met een glimlach het zo zware levens verhaal aan te moeten horen. Ja het leven van een verpleegkundige is soms niet al te makkelijk maar gelukkig maken de mensen en kinderen het al weer snel goed die met de volle 100 procent er tegen aan gaan en er voor vechten om zo snel mogelijk beter te worden.
Gelukkig is het wachten een beetje over want ik heb mijn grote D bergschoenen uit de kast gehaald toen het weer vandaag erg mooi was en ik besloot om een stukje te gaan lopen. Dat was misschien niet een heel goed idee maar het was wel super mooi!! Door de sneeuw wordt de wereld veel stiller en magische. Toen ik klaar was met de openbare wandel weg besloot ik off road te gaan. Dit beloonde in het zien van een hele mooie en springerige ree!! Heerlijk toch die natuur zo! Het was misschien niet zo een goed idee want al na een zielige 100 meter te hebben gestegen voelde ik de huid op mijn hiel al redelijk trekken. Voor diegene die het begrip blaren kennen weten wat voor een symptoom dit is. Om me huid nog een beetje proberen te redden heb ik nog me hielen in getapet. Dit mocht helaas niet voorkomen dat op elke hiel een mooie blaar ontstond…. Misschien moet ik toch van te voren me schoenen een beetje inlopen?!? Goed ondanks de blaren was het weer heerlijk om weer buiten te zijn. En ik kan niet meer wachten om op me ski’s om hoog te gaan en te genieten van de geweldige afdaling!! Maar geduld is een schone zaak, zegt men, en hopelijk kan ik snel mededelen aan jullie dat ik me eerste ski dag achter de rug heb!
Hoe gaat het daar? Al helemaal voorbereid op de grote avond, 5 dec.?
Hier is toevallig ook de sint geweest en heeft dit alles voor me meegenomen!!!
Goed ik heb zeker weer veel te veel geschreven!
Tot mailens, skype of kerst!!
Liefs fie
