Als een ware zenuwachtig klein meisje stond ik al veel te vroeg klaar in mijn mooie verpleegkundig pakje. Klaar in het zuster station om hier instructies te krijgen op mijn eerste dag. Het was 7.30 en ik moest er officeel pas om 08.00. Gelukkig had volgens mij niemand door. De verpleegkundige die er waren verwelkomde mij en vertelde dat ik deze week met Mazzina zal meelopen. Bij de eerste ontmoeting met Mazzina kwam de gedachte is ze dik of zwanger?? Altijd zo een pijnlijke periode lijkt me dat als je dat niet heel goed kan zien. Gelukkig werd het al tijdens het ontbijt 09.30 duidelijk dat ze zwanger is. Jaja jullie lezen het goed ontbijt, om 6.45 hebben we overdracht en om dat het een beetje te vroeg is om daarvoor te eten, ontbijten we gezellig met alle verpleegkundige en soms wat verdwaalde artsen, chirurgen, fysiotherapeuten of arts assistenten. Het ontbijt wordt betaald door alle giften die de patiënten aan ons geven. Schijnbaar is dat normaal hier, best prima!! Goed na het ontbijt moest ik aan het werk en werd me al snel gevraagd of ik even bloed kon prikken!! Dat mogen wij als Nederlandse verpleegkundige officieel niet, we leren het tenminste niet op de opleiding. Dit was natuurlijk wel een kleine teleurstelling voor Mazzina maar een echte nette Zwitser laat dat natuurlijk niet merken, want dat is niet netjes. Na twee keer te hebben gekeken was het toch echt tijd voor mij dat ik het ook ging doen. En ja hoor het lukte!! Dus ik kan nu bloedprikken en infusen aanleggen. De eerste drie dagen voelde als een grote chaos! De taal ging te snel, de tijden zijn anders, medicatie namen zijn anders, verpleegkundige handelingen zijn anders en de omgang met collega’s is ook weer anders. Alles is anders!! Dus na drie dagen zag ik het helemaal niet meer zitten en dacht ik dat ik het nooit zo redden. Wat een naïef persoontje kan ik toch zijn, zelfs na een half jaar Tanzania, wat had ik zelf gedacht dat alles wel zou lukken. Een nieuwe baan, andere taal, vreemde mensen. Het werd me allemaal een beetje veel. Gelukkig waren de geruststelleden mensen die zeiden dat het wel goed zou komen. Na drie dagen chaos en nieuwe indrukken moest ik me gaan bewijzen en mocht ik niet meer meekijken met Mazzina maar moest ik het werk gaan doen! Wat een stress heb ik gehad voor die bewuste dag, slapen kwam er niet meer van. Die vierde dag was ik zoals altijd veel te vroeg op werk en zat ik al met mijn aantekenboekje klaar voor de overdracht, dit werd gelukkig gedaan in hoog Duits zodat ik er nog iets van verstond. Die bewuste dag waren er drie vaste patiënten en er kwam een acute patiënt bij die op de intensive care kamer moest omdat zijn hart niet meer zo goed functioneerde en zijn zuurstof rond de 70 was. Ook waren er twee post operatieve patiënten waarvan een graag uit zijn bed wilde stappen zonder te merken dat hij aan bewaking zat en niet had gemerkt dat een infuus in zijn arm zat. Het was hier en daar dus weer wat chaotisch maar gelukkig kreeg ik aan het einde van de dag de feedback; “goed gedaan!!!”. Zo chill!!! Ik heb het gewoon gered dacht ik bij mezelf! Die avond kon ik me ogen niet meer open houden bij een nagesynchroniseerde Greys anatomy maar kon juist eindelijk weer eens slapen. Nu heb ik alweer wat werk dagen achter de rug die ik zelfstandig moest overleven, met toezicht van Mazzina natuurlijk. Het gaat steeds beter en ik kan zowaar wat worden rätoromanisch. Dat is ook zo leuk van Scuol het behoort tot die 1 procent van heel Zwitserland waar rätoromanisch gesproken wordt. Gelukkig kan men vanaf ongeveer 50 jaar ook Duits en komt het vaak wel goed. In me vrije tijd sport ik veel, zo heb ik vandaag spierpijn van een tocht die ik gisteren heb gemaakt. Voor diegenen die het intreseerd ik ben vanaf Scuol ben ik naar Ftan gelopen en toen naar Alp Laret en daar verder naar Piz Clunas en toen weer terug. Voor deze toch staat zo ongeveer 12 uur maar ik heb het in 6.5 uur gelopen!!! Vandaar waarschijnlijk ook de spierpijn…
Goed dit wordt alweer een veel te lang verhaal met overbodige weetjes, ik ga maar eens naar het welness centrum waar ik gratis in mag!!!! En chille in de zon!
Mis jullie allemaal
Heel veel liefs Fie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten