Na zes dagen hard werken was het dan eindelijk zo ver, VRIJ!!! En dan niet een of twee nee wel vijf!! Natuurlijk kreeg ik van vele collega’s de vraag: “ga jij niet naar huis?” “Kan je wat meenemen uit Nederland zoals, kaas, stroopwafels enz.” Ja mijn lieve collega’s kennen de lekkernijen van Nederland al redelijk! Maar nog niet alles heb ik zo ontdekt! Afgelopen maandag, 18 oktober, was ik met collega’s uitgenodigd op een feestje van Martina. Martina had een etentje georganiseerd. Het thema van het etentje was Coulas party. Nou zou je denken Zwitsers hebben gewoon een andere manier van schrijven en het zal vast Goulas zijn maar nee. Het was Coulas een specialiteit van Unterengadin. Het ziet er slijmerig en niet aantrekkelijk en appetijtelijk uit dat kan ik jullie verzekeren beste lezers! Maar het is wel lekker. Het zijn ballen ten grote van eieren die zijn gemaakt van aardappel puree met groente en spek er door heen. Erg bijzonder en vult goed de maag. Op dit feestje/diner kwam natuurlijk de vraag wat is de Hollandse specialiteit?? Met volle overtuiging heb ik natuurlijk gezegd stamppot!! Bij deze voor hun raar in de oren klinkende specialiteit moest ik natuurlijk uitleggen wat het is, dat ging iets moeilijker want boerenkool en andijvie, mijn favoriet, kent men niet echt hier. Maar al snel kwamen we op een akkoord, ik moet een Stamppot feest geven!! Hahaha dat is toch briljant!!
Over stamppot gesproken, ik krijg trek en ik ga maar eens eten, nee grapje dat kan natuurlijk niet ik moet natuurlijk wel voldoen aan mijn standaard lengte van tekst. Goed stamppot is best een herfst/winter seizoen maaltijd. Laat het nou net zijn dat het hier heeft gesneeuwd!! Wat een uitkomst toch! Vanmorgen werd ik weer wakker en zag ik dat de wereld om mij heen, met uitzondering in mijn huis, bedekt was met een witte laag sneeuw!! Geweldig toch!! Het mooiste was dan ook nog dat de wolken steeds meer aan het vervagen waren en de zon goed begon te schijnen. Met het voor uitzicht op een briljante mooie dag raapte ik mijn spullen bij elkaar en maakte een goede lunch. Om acht uur ’s ochtends stonden de werk lui die mijn keuken ging pimpen voor me door en kon ik weg. Heerlijk!! De tocht die ik had uitgestippeld zou zo’n 12 uur duren, maar na ervaring had ik er zo een 10 uur voor gerekend. Tien uur is het niet geworden en ook niet 8. Het waren er maar 5!! Nu kunnen mensen gaan denken go wat heeft dat kleine meisje toch hard gelopen!! Maar helaas dat is niet zo. Het geval was dat ik rond de 2000 meter hoogte tot mijn knieën in de sneeuw stond en de route niet meer kon zien want de weg wijzers op de stenen waren natuurlijk bedekt met een goed pak sneeuw. Dus heb ik alleen maar naar de Tuoi hutte gelopen. Tijdens deze wandeling kwam ik nog een jager tegen die mij erg bijzonder aankeek. Zijn gezichtsuitdrukking zei meer dan hem zelf; “wat gaat dat kleine meisje in godsnaam doen??” Na een kort gesprek had hij mij ook overtuigd dat mijn uitgestippelde route helaas niet meer begaanbaar was. Tijdens dit gesprek ben ik ook achter gekomen dat deze beste man ook eens in Nederland was geweest en dan wel in A’dam, driemaal raden wat deze beste heer het meest is bijgebleven… jaja de coffieshops, de roze zone en het uitgaansleven. Zo typisch. Goed terug naar mijn verhaal over de wandeling, dat was briljant!! Heerlijk om je helemaal alleen te begeven in een wereld van wit, tot dat je drie keer op je bek gaat om dat je net naast de weg stapt. Maargoed dat zijn kleine details die je al weer snel vergeet als je om je heen kijkt en bedenkt, nog een paar kleine maantjes en dan kan ik vele toppen hier met ski’s bedwingen en af skiën!!!! Echt briljant! Na dit tochtje waardoor ik nu al helemaal uitkijk naar het ski seizoen, ben ik weer huiswaarts gekeerd om uiteindelijk te belanden in de sauna van het wellnes centrum in Scuol.
Zo als jullie het lezen vermaak ik me eigenlijk best prima hier, maar wel moet worden gezegd dat ik jullie allen natuurlijk wel mis, de gezelligheid, de steun en toeverlaat, alles! Ik heb snel mensen leren kennen maar om te zeggen dat ze het zelfde zijn als de mensen in Nederland… nee dat is het nog niet. Maar dat ik ook niet zo raar na twee weken. Wat had ik verwacht dat ik de steun en toe verlaat direct kon krijgen die ik krijg in Nederland? Dat is onrealistisch. Ach alles komt zo op zijn tijd, en dat is ook niet erg! Ik vermaak me goed momenteel en me collega’s zijn super! Werk is moeilijk, zwaar maar ook erg leuk en uitdagend. Dus over het algemeen gaat het dus eigenlijk goed, alle verwachte stadiums van het “emigreren” bega ik en dat is prima.
Zo lieve mensen het is tijd om weer een einde aan dit net wat te lange verhaal te brijen. Nog een zin; Hoe gaat het daar in Nederland?? Ik hoorde dat de herfst goed bezig is?!
Heel veel liefs Fie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten